مهاجرالی الله

در سایه لطف حق، اهل مطالعه و تحقیق مدام بود؛ حتی در همان دوران دانش آموزی:

” خودش تعریف میکرد: قبل از انقلاب، کتابی به دستم رسید که اگر نیروهای امنیتی بویی می بردند، برایم گران تمام می شد. کتاب را درون لانه مرغ، در خانه مان قایم کرده بودم. یک روز رفتم مرغ ها را بیرون کردم و سینه خیز رفتم داخل، درحالیکه جا تنگ بود و به شدت اذیت می شدم، با همان حالت درازکش، به رغم نور کمی که از طیق سوراخ کوچک سقف لانه به داخل می رسید، کتاب را خواندم.”

و این پشتکار و مطالعه، بر بینش و آگاهی سیاسی وی، تاثیری بس عمیق گذاشته بود:
” برایم عجیب بود که با وجود سن کم، از آگاهی سیاسی- عقیدتی بالایی برخوردار بود. واقعا آن موقع، این همه اطلاعات از یک دانش آموز، بعید بود.”

< منبع: کتاب سودای عشق/ مروری بر زندگی سراسر مبارزه و خاطرات جاودانه سردار شهید سید محمود سبیلیان>

خداوند می فرماید:<و نزلنا علیک الکتاب تبیانا” لکل شئ>
” و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز است.”

به قول ابن مسعود: هرکس خواهان علم است، در قرآن بیندیشد.
از جمله ارزشمند ترین علومی که در قرآن وجود دارد شناخت خداوند عزوجل است.
ابن رجب می گوید: علم مفید علمی است که پروردگار را به بنده شناسانده و بنده را به سوی او راهنمایی کند به گونه ای که بنده، خدا را شناخته و او را یکتا دانسته و به او انس یابد و از نزدیکیش احساس شرم و حیا به اودست داده و به گونه ای او را بپرستد که گویی او را می بیند.
گذشتگان(نیکوکاران) می گفتند: علما سه دسته اند:1- گروهی که عالم به خدا و عالم به دستورات خدایند. 2- دسته ای که عالم به خدا بوده اما از دستوراتش آگاه نیستند. 3- عده ای که نسبت به دستورات خدا آگاه بوده ولی نسبت به خدا آگاهی ندارند.

بنابراین علمی، علم به خدا محسوب می گردد که سبب ترس همراه با تعظیم از او و عشق به او، و نزدیکی و انس و شوق به او گردد.
در صحیح مسلم از زید بن ارقم نقل است که پیامبر ( صل الله علیه) می فرمود:” پروردگارا! از علمی که نفعی ندارد و از قلبی که خاشع نیست و از نفسی که سیری ناپذیر است و از ادعایی که پذیرفته نمی گردد، به تو پناه می اورم.”
بنابراین هرکس خواهان علم مفید است باید که از قرآن آغاز نماید تا در پرتو آن پروردگارش را بشناسد و بدین خشوع و خضوع نسبت به پروردگار در قلبش اسقرار یابد.

                                                                                                  <بازگشت به قرآن چرا و چگونه؟، مجدی الهلالی، مترجم: مجتبی دوروزی>

مومن تسلیم محض خداست.

« و من يطع الله و الرسوله و يخش الله و يتقه فاولئک هم الفائزون»

 و کسانی که از خدا و پیامبرش اطاعت می کنند و از خدا می ترسند و پرهیزگاری می کنند، ازرستگارانند..سوره مبارکه نور/آیه 52

< و لا تقف ما لیس لک به علم ان السمع و البصر و الفواد کل اولئک کان عنه مسئولا>
و از چیزی که به آن علم نداری پیروی مکن؛ زیرا گوش و چشم و دل از همه اینها پرسش خواهد شد.

نکات تفسیری:
1 – خداوند در این آیه از پیروی هر چیزی که بدان علم و یقین نداریم، نهی کرده است. و چون نهی به صورت مطلق و بدون قید و شرط آمده است، شامل هر نوع عمل و عقیده ای می شود که بر پایه علم و یقین استوار نبوده و از ظن و شک و وهم سرچشمه گرفته است.
بنابرین معنای این بخش چنین می شود: به چیزی که علم نداری، معتقد نشو و چیزی را که نمی دانی نگو و کاری را که علم نداری نکن؛ زیرا همه اینها پیروی از غیر علم است.
2 – آنچه در اهمیت علم گرایی بیان شد با پیروی و تقلید عالمانه، از متخصصان و کارشناسان علوم و فنون منافات ندارد؛ زیرا تقلید غیر مبتنی بر مبانی علمی و بدون پشتوانه تحقیق، مذموم و نکوهیده است. با توجه به گستردگی علوم و محدودیت های بشر در فراگیری همه آنها و نیاز لحظه به لحظه بشر به علوم مختلف، همان فطرت حقیقت جو و علم گرا، انسان را به تقلید از علم دانشمندان و متخصصان وا می دارد و دانش آنان را علم خود و پیروی از علم آنان را پیروی از دانش خود می داند. از این رو هنگامی که مریض می شود، به طبیب و موقعی که راه را نمی داند، به راهنما مراجعه می کند. اگر چنین نکند به ظن و شک و وهم و خیال عمل کرده و سرزنش می شود. بنابراین تقلید، اگر بر پایه علم و یقین استوار باشد، نه تنها مذموم نیست بلکه واجب است….
                                                                                                                                                                                                                     <منبع: تفسیر همراه، سازمان اوقاف و امور خیریه>

        نگاهی بیش تر از پیش تر کن!
        دل ما را تـــو دور اندیش تر کن!
       دل ما تا شود روشن تر از روز
       به سوی ما نگاهی بیش تر کن!

گفتی: عاشق شو تا در آیینه ی دلت ببینم زیبایی خود را

گفتم: دلگیرم از دنیا و دلم گشته تباه
گفتی: بخواه تا گلستان شود برای تو آنجا
گفتم: ترسانم از دد و دیو از سرما
گفتی: خانه ی دل را با آجر عشق کن بنا
گفتم: ز دست زشتی ها چگونه شوم رها؟
گفتی: پر کن ز زیبای همه ی دنیا را
گفتم: دل هوسباز را چگونه کنم رام به فرمان شما؟
گفتی: قفسی ساز از بهر هوسهای ناروا
گفتم: درد هجران را چاره چیست و دوا؟
گفتی: چاره اش انتظار است و دعا
گفتم: کمتر از قطره منم به پیش چشم شما
گفتی: زلال شو تا ببینی دریا را
گفتم: عشق را در کجا کنم پیدا؟
گفتی: محرم ما شو تا بیابی عشق را
گفتم: حکایت ما حدیث پادشاه است و گدا
گفتی: عاشق ما شو تا شوی ز اسرار غیب آگاه

<دل نوشته ها، عطیه لطفی فر>